مدل سازی شدت تصادفات، از جمله مباحث مهمی است که همواره در تحقیقات ایمنی تصادفات مطرح بوده است. در این تحقیق به بررسی شدت تصادفات جلو به جلو، با توجه به شدت آسیب دیدگی راننده پرداخته می شود. اطلاعات مورد استفاده شامل تصادفات جلو به جلویی است که هر دو خودرو سواری، تنها یک سرنشین داشته اند. برای این منظور از روش رگرسیون لوجستیک استفاده می شود. این که راننده کدام وسیله نقلیه بیش تر آسیب دیده است، به کمک این روش مشخص می گردد. ویژگی های استاتیکی و دینامیکی وسایل نقلیه علاوه بر عواملی چون کمربند ایمنی، کیسه هوا و امکان خروج بدن راننده از خودرو، متغیرهای مورد بررسی هستند. پس از پرداخت مدل مشخص می گردد که مدل رگرسیون لوجستیک از قدرت بالایی در پیش بینی شدت تصادفات برخوردار می باشد. با تشکیل توابع الاستیسیته و شبه قیمت حاشیه ای به بررسی نقش پارامترها در شدت تصادفات جلو به جلو پرداخته شده و در نهایت مشخص می گردد که کمربند ایمنی، کیسه هوا و وزن بالای وسایل نقلیه سواری از مهمترین عوامل کاهش احتمال آسیب دیدگی راننده می باشند. سرعت بالا و خروج بدن راننده از خودرو نیز از عواملی هستند که احتمال آسیب دیدگی راننده را افزایش می دهند. برطبق نتایج حاصل، ابعاد خودرو تاثیر چندانی در افزایش ایمنی در تصادفات جلو به جلو ندارد.

مقدمه: مرگ ناگهانی قلبی در بیماران همودیالیزی طی ساعات بعد از دیالیز زمانی که ضربان های زودرس بطنی اتفاق می افتد، شایع است. میزان پراکندگی فواصلQT  که نشانگر ناهمگونی در تحرک ناپذیری نواحی مختلف میوکارد است، به عنوان وسیله ای جهت شناسایی بیماران در خطر آریتمی وخیم و مرگ ناگهانی قلبی مورد استفاده قرار می گیرد. هدف این مطالعه تعیین اثر همودیالیز روی میزان پراکندگی فواصل (QTd) QT، پراکندگیQT اصلاح شده (QT cd) و ماکزیممQT  اصلاح شده(QTc max)  در بیماران تحت همودیالیز مزمن بود.روش کار: در این مطالعه توصیفی- تحلیلی، اطلاعات48  بیمار مبتلا به ESRF غیردیابتی ( 30مرد و 18زن) با متوسط سن (43±16) سال مورد بررسی قرار گرفت. الکتروکاردیوگرام 5-10 دقیقه قبل و بعد از دیالیز ثبت و همزمان سطح سدیم، کلسیم، فسفر، منیزیم و پتاسیم اندازه گیری شد. تعیین فواصلQT  از روی الکتروکاردیوگرام هایی که سه برابر بزرگتر شده بود، با استفاده از کالیپر صورت گرفت. طی همودیالیز بجز سدیم هپارین و کلرید سدیم ایزوتونیک و هیپرتونیک داروی دیگری مصرف نشد و داروهای مصرفی بیماران شامل داروهای دیژیتال، پایین آورنده فشار خون و بتابلوکرها، تغییر داده نشد. داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.نتایج: نتایج نشان می دهد که QTcMax از434±12.88 ms  قبل از دیالیز به 443±21.33ms بعد از دیالیز افزایش یافته است (P<0.001). همچنین میزانQTd  وQTcd  به ترتیب نشان دهنده افزایشی از55.87±7.53ms  و 61.18±7.43ms  قبل از دیالیز به 68.79±1032ms 61.27±9.09ms بعد از دیالیز بود (P<0.001). %33.33 بیماران قبل و %47.90 بعد از دیالیز دارای QTc max بالای440ms  بودند.نتیجه گیری: همودیالیز باعث افزایش شاخص های الکتروکاردیوگرافیک(QTcMax, QTcd, QTd)  در بیماران با نارسایی کلیه می شود و می توان گفت ناهمگونی در رپولاریزاسیون ناحیه ای بطنی طی دیالیز افزایش می یابد.

بر اساس مطالعات جدید محققان، سیناپس ها یکی از پویاترین اجزا دستگاه عصبی جانداران هستند و حتی پس از مرحله تعلیم نیز قدرت هر سیناپس ثابت باقی نمی ماند. در این مقاله، روشی برای آشوبی کردن وزن های شبکه عصبی جلو سو ارائه شده است. در این روش وزن های یک شبکه عصبی جلو سو پس از تعلیم به عنوان وزن های پایه در نظر گرفته شده اند. با استفاده از توابع لجستیک (که در محدوده مناسبی به صورت آشوبگونه نوسان می کنند) و وزن های پایه، شبکه عصبی جلو سوی آشوب گونه ای طراحی گردید که وزن های آن در هر لحظه به صورت آشوب گونه تغییر می کند. با استفاده از الگوریتم ارائه شده در این مقاله، وزن های آشوبی طوری با یکدیگر همزمان می شوند که خطای خروجی حداقل می گردد. با این روش، تمامی داده هایی که توسط شبکه جلو سوی پایه اشتباه تشخیص داده شده بودند، شناسایی و برای آنها خروجی «غیر قابل شناسایی» ایجاد می شود.

زمینه و هدف: وضعیت نشستن گیتاریست­ها در هنگام نوازندگی می­تواند سبب انقباض بیشتر عضلات گردن شده و منجر به درد در ناحیه گردن شود. هدف تحقیق حاضر، بررسی اثر هشت هفته تمرینات اصلاحی بر درد گردن، وضعیت سر­به­جلو و شانه­به­جلو در نوازندگان گیتار می باشد.روش بررسی: تحقیق حاضر از نوع نیمه تجربی با طرح پیش­آزمون و پس­آزمون می­باشد که تعداد 33 نفر از نوازندگان گیتار (مرد) شهرستان فریدن استان اصفهان با شرایط ورود به تحقیق به صورت هدفمند و در دسترس انتخاب شدند. سپس به صورت تصادفی در دو گروه تجربی (17 نفر) و کنترل (16نفر) قرارگرفتند. دردگردن با پرسشنامه مقیاس اندازه گیری درد و ناتوانی گردن و زاویه سر­به­جلو و شانه­به­جلو  با روش عکس­برداری از نمای جانبی اندازه گیری شدند. گروه تجربی به مدت هشت هفته تمرینات اصلاحی را انجام دادند. برای بررسی نرمال بودن توزیع داده ها از آزمون شاپیروویلک و آزمون F لوین و جهت بررسی تغییرات بین گروه ها از آزمون تحلیل واریانس برای داده­های تکراری در سطح معناداری 0/05 استفاده شد.یافته ها: مقایسه داده های بین دو گروه تفاوت معنی­داری را در قبل و بعد از دوره تمرین در مورد مقیاس درد گردن و میزان زاویه سر­به­جلو و شانه­به­جلو در گروه تمرینات اصلاحی نسبت به گروه کنترل نشان داد (0/001=P)نتیجه گیری: تمرینات اجراشده احتمالاً با ایجاد تعادل بین گروه­های عضلانی تأثیر مطلوبی بر کاهش درد گردن و بهبود ناهنجاری­های سر و شانه­به­جلو داشته است. بنابراین پیشنهاد می­شود این تمرینات به منظور مدیریت آسیب­های ناشی از نوازندگی و افزایش طول عمر حرفه­ای یک نوازنده در برنامه فعالیت روزانه گیتاریست­ها گنجانده شود.